صراط مستقیمم تو، من آن ضالین قرآنم           کُند کار خلیل لَه غلامت من که حـیرانم

دمی از کوی تو رفتم پشیمان بودم از رندی           و عـمری از پشیمانیِ خود دائم پشیـمانم

بشویم با گلاب ناب قمصر گر دهانم را           به لب آوردن اسمت نبـاشد از ادب دانم

نمازم را به سوی تو اقامه می‌کنم هر شب           قنوتم را به یاد زلف مشکین تو می‌خوانم

نه تیغ تیز و نه کینه نه تحقیر و ملامت‌ها           مرا از تو نمی‌بُرّد به پای عشق می‌مانم

تو عشق لا یموتی و به عشق تو منم باقی           تـمام فـانـیـان را از دل دیـوانـه می‌رانـم

نه پای رفتنی مانده، نه امید وصالی هست           نه می‌خوانی نه می‌رانی، ز دستم رفته سامانم

به زیر تیغ عشق تو به صد منت گذارم سر           مرا احیا کن و در مسلخ عشقت بمیرانم

میان چشم خـیس من قـدم بگـذار آهـسته           مبادا که به پـای تو نشـیـند خار مـژگانم

شهنشاهان عالم را اگر تاج و اگر تخت است           بدون تاج و تختی من به درگاهت سلیمانم